วันพฤหัสบดีที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ศัพท์ภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลี
한국어 ฮันกุกอ, 조선어 โชซอนอ
พูดใน: เกาหลีเหนือ, เกาหลีใต้, ตะวันออกเฉียงเหนือของจีนและ ญี่ปุ่น
จำนวนผู้พูด: 80 ล้าน [1] 
อันดับ: 12 (จำนวนใกล้เคียงกับภาษาเวียดนาม ภาษาเตลูกู ภาษาทมิฬ ภาษามราฐี)
ตระกูลภาษา: ไม่มีการ จัด อาจจะเป็นตระกูลภาษาอัลไตอิก หรือ ภาษาเอกเทศ 
สถานะทางการ
ภาษาทางการใน: เกาหลีเหนือ และ เกาหลีใต้
ผู้วางระเบียบ: สถาบันภาษา เกาหลีแห่งชาติ
รหัสภาษา
ISO 639-1: ko
ISO 639-2: kor
ISO 639-3: kor
สารานุกรมภาษา ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา
ภาษาเกาหลี (한국어/조선어, ดู ในส่วนชื่อ) เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พูดใน ประเทศเกาหลีใต้ และ ประเทศเกาหลีเหนือ ซึ่งใช้เป็นภาษาราชการ และมีคนชนเผ่าเกาหลีที่อาศัยอยู่ในสาธารณรัฐประชาชนจีนพูด โดยทั่วไป(ในจังหวัดเหยียนเปียน มณฑลจื๋อหลิน ซึ่งมีพรมแดนติดกับเกาหลี) ทั่วโลกมีคนพูดภาษาเกาหลี 78 ล้านคน รวมถึงกลุ่มคนในอดีตสหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกา แคนาดา บราซิล ญี่ปุ่น และเมื่อเร็วๆ นี้ก็มีผู้พูดใน ฟิลิปปินส์ ด้วย การ จัดตระกูลของภาษาเกาหลีไม่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป แต่คนส่วนมากมักจะถือเป็นภาษาเอกเทศ นักภาษาศาสตร์บางคนได้จัดกลุ่มให้อยู่ใน ตระกูลภาษาอัลไตอิกด้วย ทั้งนี้เนื่องจากภาษาเกาหลีมีวจีวิภาคแบบภาษาคำติดต่อ ส่วนวากยสัมพันธ์หรือโครงสร้างประโยคนั้น เป็นแบบประธาน-กรรม-กริยา (SOV)
อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล ใช้แทนเสียงของแต่ละพยางค์ นอกจากนี้ใช้ยังตัวอักขระแบบจีนเรียกว่าอักษรฮันจา ในการเขียนด้วย ในขณะที่คำศัพท์ที่ใช้กันส่วนใหญ่เป็นคำภาษาเกาหลีแท้ โดยที่มีคำศัพท์มากกว่า 50% มาจากภาษาจีนทั้งทางตรงและทางอ้อม

เนื้อหา

[ซ่อน]

[แก้] เกี่ยว กับชื่อ

ชื่อเรียกคำว่า "ภาษาเกาหลี" ในเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้มีความแตกต่างกัน ในเกาหลีเหนือ ชาวเกาหลีเหนือส่วนใหญ่มักเรียกว่า โชซอนมัล (조선말) หรือหากเป็นทางการขึ้นจะเรียกว่า โชซอนอ (조선어)
ในเกาหลีใต้ ประชาชนส่วนใหญ่เรียกภาษาของตนว่า ฮันกุกมัล (한국말) หรือ ฮันกุกอ (한국어) หรือ กุกอ (국어) บางครั้งอาจเรียกในแบบภาษาพื้นเมืองหรือภาษาถิ่นว่า อูรีมัล (แปลว่า "ภาษาของเรา"; มาจากคำว่า 우리말 (เขียนติดกันในเกาหลีใต้),หรือ 우리 말 (เขียนแยกกันในเกาหลีเหนือ))

[แก้] สำเนียง ท้องถิ่น

สำเนียงท้องถิ่นภาษาเกาหลี
ภาษาเกาหลีมีสำเนียงท้องถิ่นมาก มาย ภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีใต้คือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้ในพื้นที่บริเวณกรุงโซล และภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีเหนือคือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้บริเวณกรุงเปียงยาง สำเนียงท้องถิ่นโดยทั่วไปจะมีความคล้ายคลึงกัน ยกเว้นสำเนียงท้องถิ่นบนเกาะเชจูที่มีความแตกต่างค่อนข้างมาก ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างสำเนียงท้องถิ่นแต่ละแห่งคือ การเน้นเสียง (stress) สำเนียงท้องถิ่นของกรุงโซลจะเน้นเสียงน้อยมาก และไม่ค่อยมีความสูงต่ำในการเปล่งเสียง ในทางกลับกัน สำเนียงท้องถิ่นของ คยองซัง มีความสูงต่ำของการออกเสียงอย่างมากจนคล้ายกับภาษาทางยุโรป อย่างไรก็ตามเราสามารถจำแนกสำเนียงท้องถิ่นของภาษาเกาหลีออกเป็นภูมิภาค ต่างๆได้ดังตาราง โดยพิจารณาจากขอบเขตของภูเขาและทะเล**
สำเนียงทางการ บริเวณที่ใช้
โซล โซล อินชอน เกียงกี (เกาหลีใต้) และ แคซอง (เกาหลีเหนือ)
เปียงยาง เปียงยาง ชากัง (เกาหลีเหนือ)
สำเนียงท้องถิ่น บริเวณที่ใช้
ชุงชอง แตจอน ชุงชอง (เกาหลีใต้)
กังวอน กังวอน (เกาหลีใต้)/ กังวอน (เกาหลีเหนือ)
คยองซัง บูซาน, แทกู, อุลซาน, เขตคยองซัง (เกาหลีใต้)
ฮัมกยึง ราซึน, เขตฮัมกยึง, รยังกัง (เกาหลีเหนือ)
ฮวังแฮ เขตฮังแฮ (เกาหลีเหนือ)
เชจู เกาะเชจู/จังหวัดเชจู (เกาหลีใต้)
จอลลา กวางจู, เขตจอลลา (เกาหลีใต้)

[แก้] อักษร เกาหลี

ดูบทความหลักที่ อักษรฮันกึล
พยัญชนะเกาหลี 14 ตัว
อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล โดยผิวเผินแล้ว อักษรฮันกึลคล้ายกับอักษรรูปภาพเหมือนอักษรจีน แต่จริงๆ แล้ว อักษรฮันกึลอยู่ในระบบอักษรแทนเสียง (ตัวพยัญชนะเป็นอักษรรูปภาพเลียนแบบอวัยวะการออกเสียงในขณะที่ออกเสียงนั้นๆ สระเป็นอักษรรูปภาพใช้แนวคิดเชิงปรัชญา เกี่ยวกับ ท้องฟ้า พื้นดิน และมนุษย์)คือประกอบด้วยพยัญชนะและสระ ซึ่งมีทั้งหมด 24 ตัว ประกอบด้วย
  • พยัญชนะ 14 ตัว คือ ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ และ ㅎ
  • สระ 10 ตัว คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡและ ㅣ
พยัญชนะและสระดังกล่าวเรียกว่า พยัญชนะเดี่ยว และสระเดี่ยว ตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีส่วนที่เรียกว่าพยัญชนะซ้ำ และสระประสมด้วย คือ
  • พยัญชนะซ้ำ 5 ตัว ได้แก่ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ และ ㅉ
  • สระประสม 11 ตัว ได้แก่ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅘ ㅙ ㅝ ㅞ และ ㅢ
อักษรเกาหลีมีลำดับการเขียนคล้ายอักษรจีน คือ ลากจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา นอกจากนี้การเขียนพยางค์หนึ่งๆ จะเริ่มเขียนจากพยัญชนะต้น ไปสระ และตัวสะกดตามลำดับ

[แก้] เลข เกาหลี

จำนวน คำอ่าน ภาษาเขียน
1 ฮา-นา / ฮัน 하나/한
2 ทูล / ทู 둘/두
3 เซด / เซ 셋/세
4 เนด / เน 넷/네
5 ทา-ซอด 다섯
6 ยอ-ซอด 여섯
7 อิล-กบ 일곱
8 ยอ-ดอล 여덟
9 อา-ฮบ 아홉
10 ยอล

[แก้] การ เทียบเสียง

ในภาษาเกาหลี ได้มีการกำหนดระบบในการถอดภาษาเกาหลีด้วยอักษรโรมัน ไว้ โดยเป็นที่นิยมมาก 2 ระบบ คือ ระบบกระทรวงวัฒนธรรมเกาหลี 2000 ระบบที่ใช้อย่างเป็นทางการในประเทศเกาหลีใต้ปัจจุบัน และ ระบบแมกคูน-ไรซ์ชาวเออร์ ใช้ในประเทศเกาหลีเหนืออย่างเป็นทางการในปัจจุบัน และเคยใช้ในเกาหลีใต้อย่างเป็นทางการในช่วง พ.ศ. 2527-2543
สำหรับในภาษาไทยนั้น เนื่องจากยังไม่มีการเทียบเสียงภาษาเกาหลีกับภาษาไทยอย่างเป็นทางการ ข้อมูลการเทียบเสียงต่อไปนี้จึงเป็นเพียงการเทียบเสียงเบื้องต้น ซึ่งอาจจะไม่ถูกต้องมากนัก พยัญชนะทุกตัวในภาษาเกาหลีมีเสียงแตกต่างกัน แต่พบว่าบางครั้งการได้ยินของคนไทยไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างได้เหมือนคน เกาหลี เช่น คำว่า 자 กับ 차 เป็นต้น

[แก้] พยัญชนะ


ฐานริมฝีปาก ฐานปุ่มเหงือก ฐานหลังปุ่มเหงือก ฐานเพดานอ่อน ฐานเส้นเสียง
เสียงกักและ
เสียงกึ่งเสียด แทรก
สิถิลเบา /p/ /t/ /t͡ɕ/ /k/
สิถิลหนัก /p͈/ ป* /t͈/ ต* /t͡ɕ͈/ จ* /k͈/ ก*
ธนิต /pʰ/ /tʰ/ /t͡ɕʰ/ /kʰ/
เสียงเสียดแทรก เบา
/s/

/h/
หนัก
/s͈/ ซ*


เสียงนาสิก /m/ /n/
/ŋ/ ง (ตัวสะกด)
เสียงข้างลิ้น
/l/

พยัญชนะบางตัวเช่น ㅂㅈㄱ เมื่ออยู่หน้าคำ (พยางค์แรกของคำ) จะออกเสียงเป็น พ, ช, ค ตามลำดับ หากไม่ได้อยู่ในพยางค์แรกจะอ่านเป็น บ, จ, ก เป็นต้น พยัญชนะที่กำกับดอกจันไว้หมายถึงพยัญชนะเสียงหนัก
สำหรับ ㅇ เมื่อเป็นพยัญชนะต้นแต่มีคำอื่นมาก่อน จะนำพยัญชนะสะกดของคำก่อนหน้ามาเป็นเสียงพยัญชนะต้น ดูที่ การ อ่านโยงเสียง
ตัวอย่างคำศัพท์
หน่วยเสียง ตัวอย่าง ทับ ศัพท์ คำแปล
/p/ [pal] bal เท้า
/p͈/ 빨다 [p͈alda] ppalda ซักผ้า
/pʰ/ [pʰal] pal แขน
/m/ [mal] mal ม้า
/t/ [tal] dal พระจันทร์
/t͈/ [t͈al] ttal ลูกสาว
/tʰ/ 타다 [tʰada] tada ขี่
/n/ [nal] nal วัน
/ʨ/ [ʨal] jal บ่อน้ำ
/ʨ͈/ 짜다 [ʨ͈ada] jjada คั้น
/ʨʰ/ 차다 [ʨʰada] chada เตะ
/k/ 가다 [kada] gada ไป
/k͈/ 깔다 [k͈alda] kkalda กระจาย
/kʰ/ [kʰal] kal มีด
/ŋ/ [paŋ] bang ห้อง
/s/ [sal] sal เนื้อหนัง
/s͈/ [s͈al] ssal ข้าวสาร
/l/ 바람 [paɾam] baram ลม
/h/ 하다 [hada] hada ทำ

[แก้] สระ

สระเสียงสั้น สระเสียงยาว
สระเกาหลีพื้นฐาน

ฐาน +อี
ฐาน /a/ อา /ʌ/ ออ /o/ โอ /u/ อู /ɯ/ อือ /i/ อี /ɛ/ แอ /e/ เอ /ø/ เออ /wi/ วี /ɰi/ งึย (อึย)
ย+ /ja/ ยา /jʌ/ ยอ /jo/ โย /ju/ ยู

/jɛ/ แย /je/ เย


ว+ /wa/ วา /wʌ/ วอ



/wɛ/ แว /we/ เว


  • /ʌ/ ออกเสียงอยู่ระหว่าง "ออ" กับ "เออ" บางตำราก็ใช้ /ə/ "เออ" ไปเลย
  • /ø/ ออกเสียงอยู่ระหว่าง "เอ" กับ "เออ"
สระเกาหลีไม่เหมือนภาษาไทยซึ่งมีเสียงสั้นเสียงยาวแยกกัน เช่น สระอิ หรือ สระอี จะรวมเป็นสระเดียว คือ /i/ แต่จะเป็นเสียงสั้นหรือเสียงยาวนั้นขึ้นอยู่กับการเน้นเสียง แม้คำที่เขียนเหมือนกันแต่อ่านด้วยเสียงที่ต่างกัน ความหมายก็อาจเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ดังตัวอย่างต่อไปนี้
สระเสียงสั้น สระเสียงยาว
/i/ อิ 시장 (sijang [ɕiˈʥaŋ], ความหิว) /iː/ อี 시장 (sijang [ˈɕiːʥaŋ], ตลาด)
/e/ เอะ 베개 (begae [peˈɡɛ], หมอน) /eː/ เอ 베다 (beda [ˈpeːda], ตัด)
/ɛ/ แอะ 태양 (taeyang [tʰɛˈjaŋ], พระอาทิตย์) /ɛː/ แอ 태도 (taedo, [ˈtʰɛːdo], ความคิดเห็น)
/a/ อะ (mal [ˈmal], ม้า) /aː/ อา (mal [ˈmaːl], คำ, ภาษา)
/o/ โอะ 보리 (bori [poˈɾi], ข้าวบาร์เล่ย์) /oː/ โอ 보수 (bosu [ˈpoːsu], เงินเดือน)
/u/ อุ 구리 (guri [kuˈɾi], ทองแดง) /uː/ อู 수박 (subak [ˈsuːbak], แตงโม)
/ʌ/ เอาะ (beol [ˈpʌl], การลงโทษ) /əː/ เออ (beol [ˈpəːl], ผึ้ง)
/ɯ/ อึ 어른 (eoreun [ˈəːɾɯn], ผู้อาวุโส) /ɯː/ อือ 음식 (eumsik [ˈɯːmɕik], อาหาร)
^ ชาวเกาหลีส่วนใหญ่ออกเสียง /ʌː/ "ออ" (เสียงยาว) เป็น /əː/ "เออ"

[แก้] ตัว สะกด

แม้พยัญชนะเกาหลีจะมีหลายตัว และแต่ละตัวเสียงแตกต่างกัน แต่เมื่อนำมาใช้เป็นตัวสะกดแล้ว จะมีทั้งหมด 7 แม่เท่านั้น ดังตาราง จะเห็นว่าคล้ายคลึงกับภาษาไทย โดยที่ต่างออกไปคือ เสียง "ล" เมื่อนำไปเป็นตัวสะกดแล้วจะไม่ใช่เสียง "น" นอกจากนี้อาจพบตัวสะกดแบบที่มีพยัญชนะสะกดสองตัว เช่น 여덟, 앉다 ฯลฯ ตัวสะกดลักษณะนี้จะเลือกออกเสียงเฉพาะตัวใดตัวหนึ่งเท่านั้น และอีกตัวจะไม่ออกเสียง เช่น 여덟 อ่านว่า /ยอ-ดอล/ ไม่ใช่ /ยอ-ดอบ/ การที่จะทราบว่าตัวสะกดคู่จะออกเสียงพยัญชนะตัวใด แสดงดังตาราง อย่างไรก็ตามมีตัวสะกดคู่บางส่วนที่ออกเสียงไม่แน่นอนขึ้นกับคำ คือ ㄺ และ ㄼ
ตัวสะกด พยัญชนะ ตัวอย่าง
กง 성 = /ซอง/
กน ㄴ ㄵ ㄶ 원 = /วอน/
กม ㅁ ㄻ 남 = /นัม/
กก ㄱ ㄲ ㅋ ㄳ 밖 = /ผัก/
กด ㄷ ㅅ ㅆ ㅈ ㅉ ㅊ ㅌ ㅎ 이것 = /อี-กอด/
กบ ㅂ ㅍ ㅄ ㄿ 십 = /ฉิบ/, 없 = /ออบ/
กล ㄹ ㄽ ㄾ ㅀ 팔 = /พัล/
ไม่แน่นอน ㄺ ㄼ 여덟 = /ยอ-ดอล/

[แก้] การ อ่านโยงเสียง

ในพยางค์หนึ่งๆ กรณีที่พยัญชนะต้นเป็นตัวอีอึง (ㅇ) เสียงของมันอาจไม่ใช่เสียง "อ" แต่จะเป็นเสียงของตัวสะกดในพยางค์ก่อนหน้าแทน เช่น
  • 직업 อ่านว่า /지겁/ (ชี-กอบ) ไม่ใช่ /직-업/ (ชิก-ออบ)
  • 당신은 อ่านว่า /당시는/ (ทัง-ชี-นึน) ไม่ใช่ /당-신-은/ (ทัง-ชิน-อึน)
ถ้าไม่มีคำใดมาก่อนจะออกเสียงคล้าย อ หรือถ้าคำก่อนหน้าไม่มีพยัญชนะสะกด จะออกเสียงเชื่อมสระเข้าด้วยกัน

[แก้] กฎ การอ่านแบบกลมกลืนเสียง*

ในพยางค์ใดที่ลงท้ายด้วยตัวสะกดและพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปที่ติดกัน
เสียงของตัวสะกดจะเปลี่ยนเพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัด กัน โดยจำแนกไว้เป็นกฎต่างๆดังต่อไปนี้
1. พยางค์ใดลงท้ายด้วยตัวสะกดในแม่ /ㄱ/, /ㄷ/, /ㅂ/ และพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปเป็นเสียงนาสิก เสียงตัวสะกดจะเปลี่ยนเป็น /ㅇ/,/ㄴ/,/ㅁ/ ตามลำดับ เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

ตัวอย่างเช่น
집는다 -> /짐는다/ เขียนว่า "ชิบนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ชิมนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน
받는다 -> /반는다/ เขียนว่า "พัดนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "พันนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน
속는다 -> /송는다/ เขียนว่า "ซ๊กนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ซงนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

ที่คุ้นเคยกันดีได้แก่ ไวยากรณ์ลงท้ายประโยคอย่างสุภาพ "~습니다" ถึงแม้ว่าจะเขียนเป็น ซึ่บนิดา แต่เพื่อให้เป็นไปตามเหตุผลดังที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว เราก็จะอ่านว่า ซึม นิดา

[แก้] ตัวอย่าง ประโยคหรือวลีที่มักพบ

ประโยคเกาหลี คำอ่านไทย คำแปล
안녕하세요. อัน-นยอง-ฮา-เซ-โย สวัสดี
감사합니다./고맙습니다. คัม-ซา-ฮัม-นิ-ดะ / โค-มับ-ซึม-นิ-ดะ ขอบคุณ
사랑해. ซา-รัง-แฮ ฉันรักคุณ
실례지만. ชิล-รเย-จี-มัน ขอประทานโทษครับ
안녕히 주무세요. อัน-นยอง-ฮี๊ จู-มู-เซ-โย ราตรีสวัสดิ์
반갑습니다. พัน-กั๊บ-ซึม-นี-ดา ยินดีที่ได้รู้จัก
죄송합니다. 저 먼저 갑니     다              ชเว-ซง-ฮัม-นี-ดา. ชอ-มอน-จอ-กัม-นี-ดา.        ขอโทษครับ ผมไปก่อนนะครับ             

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น